Zondag 1 mei t/m 31 juli 2022

Frits Bakker

Frits Bakker studeerde van 1965 tot 1970 Grafisch Ontwerpen aan de Rietveld Academie en vervolgens Vrije Schilderkunst aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten.
Na zijn studie neemt hij een avondbaantje als suppoost in het Concertgebouw. Overdag maakt hij in opdracht decoraties: van muurschilderingen, hout- en marmerimitaties tot letterschilderen.

In zijn eigen, vrije schilderkunst overheerst aanvankelijk het non-figuratieve. Dat is langzaamaan plaats gaan maken voor ‘het mooie’ in de natuur – het verstrijken van de tijd en de veranderingen van licht en kleur, het daarin aanwezig zijn.

Sinds 2005 heeft Frits een tuin op Buitenzorg.

Website Frits Bakker

Zondag 7 augustus t/m 2 oktober 2022

Lola Ortega Rodas

Naturaleza humana

Lola (tuin 73) is al vanaf begin jaren tachtig actief met veel verschillende illustratievormen, variërend van pentekeningen tot digitale vectorillustraties in combinatie met naald en draad. In deze expositie toont zij werken rond serieuze thema’s, maar ook vrolijke kleurrijke humoristische stukken. De tentoonstelling is een compilatie van de verschillende onderwerpen en technieken waar zij zich de laatste jaren op gericht heeft.

Om de tragiek van bepaalde maatschappelijke thema’s onder de aandacht te brengen, combineert Lola digitale vectorillustratie met uiteenlopende borduurtechnieken. Binnen de hedendaagse kunst krijgen deze twee technieken in haar ogen niet altijd het respect en de aandacht die zij verdienen.

Een terugkerend thema is het contrast tussen enerzijds de natuur en anderzijds de door mensen vormgegeven landschappen, of dat nu stadslandschappen of landbouwgronden zijn, of zelfs door de mens ingerichte ‘natuurparken’. In haar werk zien we vaak terug hoe de zich alsmaar verder uitbreidende stad steeds meer van de natuur opslokt, maar ook hoe de natuur tegelijkertijd altijd een manier weet te vinden om weer kleine stukjes op de stad te heroveren en de zo gemiste stilte te herstellen.

Haar landschapsillustraties zijn geïnspireerd door de weidse velden in haar Andalusië, en het contrast daarvan met de homogene groene Nederlandse landschappen.

Daarnaast staan de stadsgezichten, die een eenzaamheid laten zien die tijdens de recente lockdowns voor veel mensen steeds pijnlijker werd, maar in haar ogen altijd kenmerkend is geweest voor de dichtbevolkte stad.

Ook objecten uit de openbare ruimte, zoals verkeersborden, komen in het werk van Lola tot leven. Hun bestaansrecht wordt ontleend aan de functies waarschuwing, gebod of juist verbod, maar aan de esthetica ervan gaat iedereen voorbij. In Lola’s werk is het juist de schoonheid en de krachtige betekenis van de borden die benadrukt wordt.